پیدا شد :)

اینکه همیشه کم میام وبلاگ علتش این بود که وقت نداشتم حوصله نداشتم یا حسش نبود ولی غیبت اخرم برای این بود که رمز رو یادم نمیومد و از وقتی که رمز یادم رفته بود کلی دلم نوشتن تووبلاگ رو میخواست! خیلی سعی کردم که یا رمز عوض کنم یا یادم بیاد نشد تا همین الان که داشت چشمام گرم میشد به خواب که یادم اومد فلان فلان فلان.. سریع اینجا رمز وارد کردم: فلان فلان فلان و صفحه باز شد و من از خوشحالی ذوق مرگ شدم.. باشد که از فردا به تعداد زیاد حرف های در دل مانده را بنویسم :)